Małgorzata Moczydłowska-Vidal jest szwedzkim paleobiologiem polskiego pochodzenia i profesorem mikropaleontologii na Uniwersytecie w Uppsali. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, po których uzyskała tytuł magistra (1975), następnie otrzymała stopień doktora na Lunds Universitet (1975), stopień doktora habilitowanego i tytuł profesora na Uppsala Universitet (odpowiednio w latach 1992 i 2001). W latach 1986–1987 prowadziła badania w Center for the Study of Evolution and the Origin of Life – ośrodek naukowy należący do University of California (Los Angeles). W latach 1993–1994 odbyła też staż podoktorski na Harvard University (Cambridge, MA). Prowadziła także badania w ramach licznych programów stypendialnych na zagranicznych uczelniach. Od 1991 roku dzieliła czas na badania, promocje stopni naukowych, oraz na wykłady na Uppsala Universitet. Prowadziła zajęcia głównie z paleobiologii, wczesnego rozwoju życia na Ziemi, mikropaleontologii i astrobiologii. Przedmiotem jej zainteresowań są głównie mikroskamieniałości organiczne, które reprezentują morskie fotosyntetyzujące bakterie i glony. W procesie fotosyntezy te mikroby wytwarzały materie organiczną (własny pokarm i pokarm dla innych organizmów), jak również wydzielały wolny tlen, który uwolniony do atmosfery wymusił oddychanie tlenowe. W tym trwającym setki milionów lat procesie mikroby zaczęły funkcjonować w środowisku tlenowym, co zapoczątkowało ewolucję zwierząt prowadzą do powstania naszego gatunku. Wykorzystane w badaniach próbki paleontologiczne pochodziły z Polski, krajów skandynawskich, Półwyspu Iberyjskiego, Syberii i innych regionów w Rosji, oraz z Chin. Wyniki tych badań przyczyniły się do ustalenia powszechnie zaakceptowanego przez International Union of Geological Sciences wzorca geologicznej skali czasu. Współpraca z licznymi naukowcami w interdyscyplinarnych programach badawczych skierowała uwagę prof. Moczydłowskiej-Vidal na zagadnienia związane z ewolucją środowiska, a szczególnie na środowiskowe uwarunkowania biologiczno-geochemiczne. Jest autorką ponad stu artykułów w naukowych w recenzowanych czasopismach i czterech monografii. Badane mikroskamieniałości liczących od 1.9 do 0.5 miliarda lat ukazują biochronologię, czyli sekwencje przeszłych wydarzeń biologicznych, która dokumentuje skale czasu i znaczenie zmian ewolucyjnych, ich trwanie i tempo ewolucji. Ogromna liczba świadectw mikroorganicznych i geochemicznych umożliwia sformułowanie zasadnych podstaw do interpretacji teorii ewolucji. Paleobiologia nie jest tylko rodzajem historycznej i ewolucyjnej nauki o życiu, ale również wstępem do szybko rozwijającej się astrobiologii. Aby wiedzieć, jak rozpoznać oznaki życia w kosmosie, musimy wiedzieć, jak powstało i ewoluowało życie na Ziemi. Być może kiedyś odkryjemy również skamieniałości na innych planetach.